مشکلات لنت ترمز پوسیدگی حرارتی و فرسایش

این شامل مشکل پوسیدگی حرارتی و فرسایش لنت ترمز است. رکود حرارتی به افزایش دمای پوست ترمز (یا دیسک ترمز) تا حد معینی، پدیده کاهش اثر ترمز یا حتی خرابی اشاره دارد (این کاملاً خطرناک است، ماشین نمی تواند در جایی که بهشت ​​نیست متوقف شود، بنابراین دمای بحرانی رکود حرارتی بسیار مهم است)، احساس واضح این است که پای ترمز نرم است و پس از آن نحوه گام برداشتن روی اثر ترمز مشخص نیست. دمای پوسیدگی حرارتی لنت‌های ترمز مختلف متفاوت است، لنت‌های ترمز اصلی معمولاً 250-280 درجه سانتیگراد هستند و لنت‌های ترمز خوب باید حداقل بالای 350 درجه سانتیگراد باشند که می‌توانید تصور کنید ایمن‌تر است.

هنگامی که قدرت ترمز و زمان افزایش می یابد، دما همچنان افزایش می یابد، سپس مواد داخلی لنت ترمز دستخوش تغییرات شیمیایی می شود و در نتیجه تغییراتی در ساختار مولکولی ایجاد می شود که بر اثر ترمز تأثیر می گذارد که اصطلاحاً فرسایش است. علامت فرسایش این است که سطح چرم براق و آینه مانند است که ساختار تبلور در دمای بالا مواد لنت ترمز پس از فرسایش است. پس از پوسیدگی حرارتی و خنک شدن، لنت های ترمز به طور طبیعی توانایی ترمز را بازیابی می کنند، اما فرسایش یکسان نیست، قابل بازیابی نیست. لنت ترمز یک بار ساییدگی از توانایی ترمز خود را تقریبا به طور کامل از دست داده است، به منظور اطمینان از ایمنی باید بلافاصله برخورد شود، مورد از کاغذ سنباده سبک، سنگین تنها می تواند جایگزین شود.